13 kwiecień - darmowa wysyłka

Leksykon skór odzieżowych

W celu opisania rodzajów skóry używa się wielu terminów fachowych. Podstawowe pojęcia ważne dla poznania rodzajów odzieży skórzanej wyjaśnione są poniżej:

Skóra licowa

Strona licowa oznacza gładką, licową warstwę wierzchnią zwróconą w kierunku włosa. Strona odmięsna (mizdra) to surowa odwrotna strona skóry. Grube skóry, jak np. bydlęce, dzielone są poziomo na kilka warstw. Warstwa wierzchnia nazywa się dwoina licowa, a warstwa spodnia dwoiną odmięsną. Mniej stabilna i mniej wartościowa strona odmięsna nazywana jest z reguły dwoiną wyprawioną (rozcinką).

Futro

W handlu skórą używany jest ten termin dla wszystkich skór średnich zwierząt, jak np. cieląt, owiec czy kóz. Jest to z reguły taka odzież, gdzie włos znajduje się na skórze (np. płaszcz ze skóry jagnięcej, kurtka ze skóry króliczej, futro lisie).

Skóra

Handlowcy posługują się tym terminem dla określania skór dużych zwierząt jak np. woły, bawoły, ale także świnie.

Pod pojęciem skóry surowej garbarz rozumie zdjętą skórę z ubitego zwierzęcia bez wyprawienia, a pod pojęciem skóry gotowy produkt garbarski. Skórą można nazywać jedynie wyprawione skóry, które w procesie obróbki nie zostały rozpuszczone lub zmielone, połączone środkami wiążącymi i przerobione na wstęgi (pasy). Skóra, gdzie grubość powstałej warstwy wynosi ponad 0,15 mm (farba ze środkami wiążącymi, folia, pianka itd.) musi zostać zaklasyfikowana jako skóra kryta powierzchniowo. Jeśli grubość tej warstwy wynosi ponad 1/3 ogólnej grubości, materiał ten nie może być nazywany skórą.

Terminem skóra gładka określa się wszystkie rodzaje skóry, których strona licowa jest wyprawiona na zewnątrz, niezależnie od grubości naturalnego lica zwierzęcia. Skóry cielęce mają bardzo płaskie lico, skóry krokodyle z kolei bardzo grube. Warstwa wierzchnia to jednak zawsze skóra gładka.

Niektóre skóry otrzymują wzory. Na oryginalne lico skóry wyciska się nowe lico. Skórom jagnięcym czy wołowym można nadać lico skory krokodylej czy strusiej. Nawet eksperci mają często problem z rozpoznaniem tych wzorów.

Skóry nappa, skóry gładkie

jest ogólnym terminem skór gładkich, nie szlifowanych, wyprawionych stroną licową na zewnątrz . Skóra nappa oznaczała początkowo bardzo miękką, gładką skórę do produkcji rękawiczek. Skóry anilinowe i pigmentowe są skórami gładkimi lub skórami nappa.

Skóry anilinowe

są skórami gładkimi o otwartych porach bez warstwy pigmentu (warstwa farby) na powierzchni. W przypadku skór anilinowych roztarta na ich powierzchni kropla wody wnika w skórę gładką i powoduje, że poddane działaniu wilgoci miejsce ciemnieje.

Skóry nappalan

to skóry, w przypadku których cienka warstwa farby została nałożona na skórę surową. Skóry takie są wtedy bardzo miękkie, ale cienka warstwa farby jest też bardzo podatna na ścieranie.

Skóra surowa

to pojęcie ogólne dla skór z mniej lub bardziej szorstką warstwa wierzchnią. Skóry nubukowe i welurowe są skórami surowymi.

Skóra nubuk

jest skórą mocną, zeszlifowaną od strony lica. W wyniku szlifowania pierwotna skóra gładka otrzymuje aksamitną warstwę wierzchnią. Surowe włókna są krótsze i bardziej aksamitne niż w przypadku skór welurowych. Nubuk produkowany jest z bydła (najczęściej), owiec i kóz.

Skóra welurowa

Termin ten używa się dla określenia stron odwrotnych (spodnich) skór gładkich lub obu stron mizdry. Suede jest innym określeniem skór welurowych.

skóra szorstka

Welur futrzany

jest futrem owczym lub jagnięcym szlifowanym po stronie zewnętrznej, przy którym strona wełniana jest wyprawiona do środka, co daje szczególne uczucie ciepła.

Skóry zamszowe

powstają w wyniku garbowania tranem (garbowanie tranem lub olejem rybnym). Do tego rodzaju garbowania używa się z reguły surowych skór kóz, owiec, reniferów, jeleni lub saren. Skóra ta jest znana jako skóra okienna (Fensterleder) lub skóra kryształowa (Trachtenleder). Przy skórach kryształowych skóra koloru żółtawego otrzymuje z reguły zielonkawe, a czasem brązowawe zabarwienie wierzchniej warstwy.

Skóra dzika

jest ogólnym terminem dla skór zwierząt wolno żyjących (np. jelenie, sarny czy łosie). Terminu tego używa się też często dla opisu skór surowych.

Mix skórzano – tekstylny

określa się odzież skórzaną, gdzie na warstwie zewnętrznej odzieży skóra jest łączona z innym materiałem.

Skóra sztuczna

wierzchni materiał jest określany jako sztuczna skóra, skai. Najczęściej pojawiają się też nazwy takie jak Poliamid lub Poliester itp. Sztuczne futra noszą też nazwy futer ekologicznych.

W przypadku futer stosuje się poliamid, octan, wiskozę lub poliester.

Pod pojęciem natłuszczania rozumie się natłuszczanie skór odzieżowych w procesie garbowania i po czyszczeniu chemicznym. Międlenie polega na zmiękczaniu skór przez ruch w bębnie, lub na specjalnych maszynach.

Główne rodzaje garbowania to garbowanie chromowe (prawie wszystkie skóry odzieżowe i wierzchnia warstwa obuwia), garbowanie roślinne (z reguły paski, skóra podeszwowa, skóra siodlarska), garbowanie syntetyczne i garbowanie tranem. Często łączy się różne rodzaje garbowania celem osiągnięcia określonych właściwości produktu końcowego, np. garbowanie syntetyczne wraz z chromowym i roślinnym.

Skóry przebarwione farbuje się po garbowaniu w barwniku anilinowym w kąpieli, tak jak tekstylia. Barwnik działa jak atrament lub bejca dla drewna. Barwnik wnika coraz bardziej w głąb. Skóry surowe i skóry gładkie o otwartych porach są zawsze farbowane w ten sposób.

Aby skóry stały się bardziej odporne na zniszczenia, a przede wszystkim trwale plamo-i wodoodporne, nanosi się na skóry gładkie zafarbowane uprzednio farbami anilinowymi dodatkowo kryjącą warstwę farby, bazującej na pigmentach i środkach wiążących. Tę warstwę farby nazywa się farbowaniem powierzchniowym, wykańczaniem lub pigmentowaniem. Gładkie skóry motocyklowe, ale też kurtki sportowe, buty i torby ze skór gładkich maja taką właśnie dodatkową warstwę farby.

Na tę warstwę farby nakłada się jeszcze środek Top Coat, pewien rodzaj przezroczystego lakieru. Top Coat chroni farbę wiążącą przed ścieraniem i odbarwianiem oraz określa poziom jej połysku oraz wrażenie dotyku.

schemat wykończenia skóry

Skóry pigmentowe/skóry anilinowe

Ilustracja 1 przedstawia kroplę wody na pigmentowej skórze bydlęcej. Kropla nie wnika. Obok widoczna jest kropla woda wnikająca w skórę bydlęcą o otwartych porach. W przypadku skóry anilinowej widoczne są też dobrze kanaliki włosowe, które przy skórze pigmentowej pokryte są farbą.

skóry pigmentowe, skóry anilinowe
Kropla wody nie wsiąka w skórę gładką, skóry anilinowe chłoną wodę
Skóra świńska, dwoina welurowa, nubuk
Skóra świńska, dwoina welurowa, nubuk
wzory na skórze
Przykłady wzorów i tłoczeń na skórze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *